برای خمکاری فلزات باید توجه کنید برخی از مواد چکش خوارتر از بقیه هستند. این بدان معناست که برخی خم می شوند، در حالی که برخی دیگر ضعیف شده و ترک خواهند خورد. برای مواد کمتر چکش خوار، ممکن است عملی باشد که قطعه کار را گرم کنید تا خطر ترک خوردگی کاهش یابد.
در اینجا برخی از مواد متداول که ممکن است به صورت ورقه ای با آنها برخورد کنید و اطلاعاتی در مورد اینکه چقدر راحت خم می شوند بدون ترک خوردن آورده شده است.
فولاد نرم
این بسیار چکش خوار است و باید بتوانید بدون مشکل آن را به صورت سرد خم کنید
فولاد فنری
بسیار قابل خم شدن در صورت بازپخت کامل. شما باید دوباره آن را تحت حرارت قرار دهید تا زمانی که به شکل دلخواه شما در آمد مانند فولاد فنری عمل کند. اگر سعی کنید وقتی سفت شد آن را خم کنید، احتمالاً می‌شکند.
فولاد آلیاژی آنیل شده
بسیار متغیر است، مگر اینکه آلیاژ دقیق آن را بدانید. 4140 معمولاً بسیار چکش‌خوار است، به‌طور کلی، اگر می‌خواهید آن را خم کنید وگرنه ترک می‌خورد، همیشه می‌خواهید آنیل شود.
6061 آلومینیوم
خم شدن آن سخت است، ترک خوردن بسیار رایج است و خمش سرد همیشه فلز را ضعیف می کند. خم شدن مناسب را می توان با آنیل* کردن آلومینیوم در ابتدا انجام داد، اگرچه این گزینه ایده آلی برای قطعات تشکیل شده نیست.
5052 آلومینیوم
شکل پذیری بالایی دارد و یکی از بهترین انواع آلومینیوم برای خم شدن است. به طور معمول ترک خوردن یا خستگی در آن درینده نمیشود مگر اینکه نیاز به خم شدن و کار مجدد داشته باشد، اما تقریباً در هر فلز چکش‌خواری رایج است.
فلز مس
فوق العاده چکش خوار، خم شدن بسیار آسانی دارد.
برنج
شکل پذیری تحت تأثیر میزان روی در آلیاژ است – هر چه روی بالاتر باشد، انعطاف پذیری کمتری نسبت به برنج دارد. برای خم‌های ساده در ورق‌های فلزی معمولاً مشکلی نیست، اما برای چیزهای پیچیده‌تر ممکن است نیاز به استفاده از گرما برای نرم کردن آن باشد.
برنز
به طور کلی سفت تر و احتمال ترک خوردگی بیشتری دارد. از گرما برای بهبود شکل پذیری آن استفاده کنید.
تیتانیوم
جز آلیاژهای قوی محسوب می شود بنابراین شما باید مراقب باشید که به ابزار خود آشیب وارد نکنید. برای جلوگیری از ترک خوردن آن، از شعاع خمش داخلی بزرگتری استفاده کنید که برای فلزات دیگر استفاده می کنید. همچنین مدول الاستیسیته پایینی دارد، بنابراین باید آن را به میزان قابل توجهی خم کنید تا به شکل دلخواه خود برگردد.
- آنیل : در علم متالورژی و مواد ، بازپخت یک عملیات حرارتی است که خواص فیزیکی و گاهی شیمیایی یک ماده را تغییر می‌دهد تا شکل‌پذیری آن افزایش یابد و سختی آن کاهش یابد و کارایی آن بیشتر شود.
قانون کلی برای اکثر مواد
شعاع خمیدگی داخلی باید برابر با ضخامت ماده ای باشد که در حال تشکیل آن هستید.
بیشتر بخوانید:
راه اندازی کارخانه ساخت اسکلت فلزی
به عبارت دیگر، اگر ورق 1/8 اینچی را خم می‌کنید، از ابزاری با شعاع 1/8 اینچ برای تشکیل قسمت داخلی خم استفاده کنید. اگر مواد به ضخامت 0.020 اینچ را خم می کنید، از شعاع 0.020 اینچ استفاده کنید.
با این حال: برای اکثر کاربردها با فولاد ضد زنگ یا آلومینیوم، می توانید با خمش شعاع صفر بر روی هر چیزی با ضخامت کمتر از 0.050 اینچ دور شوید. این فقط در واقع در حداکثر قدرت نخواهد بود.
1 نظر در “چه فلزاتی برای خمکاری مناسب هستند؟”
به نظرم بهترین فلز همون فولاده